ابن قضاعه
ابوعبدالله محمد (م ب 346 ق) فرزند احمد اسدى كوفى، فقيه و محدث و پارسا بود. مورخين او را «عالم ربانى» و «مستجاب الدعوة» ناميده اند. گويند نزد سلطان سيف الدولة بن حمدان در بغداد با قاضى موصل در مسأله امامت و خلافت على بن ابى طالب علیه السلام مناظره و مباحثه كرد و چون قاضى به مكابره و ستيزه گرى پرداخت، ابن قضاعه او را دعوت به مباهله كرد و در روز موعود كف دست خود را بر دست قاضى نهاد و مباهله نمود.
فرداى آن روز قاضى در مجلس سيف الدوله حاضر نشد، جوياى او شدند و معلوم شد كه بر اثر مباهله دستش سياه شده و آماس كرده و به تبى شديد مبتلا شده فرداى آن روز درگذشته است.
ابن نديم داستان ملاقات خود را با او نقل كرده است. از تأليفات اوست: الامامة؛ انس العالم و ادب المتعلم؛ تحفة الطالب و بغية الراغب ؛ الرد على ابن رياح الممطور. او شاگرد كلينى و على بن ابراهيم قمى و استاد شيخ مفيد و ابومحمد هارون ابن موسى تلعكبرى (م385 ق) بوده.
منابع
سید مصطفی حسینی دشتی، معارف و معاریف